Ubiory
Podstawowym ubiorem członków Grupy jest sukienna kurtka garnizonowa wojsk lądowych wz. 36 oraz jej odmiana polowa (bez patek). Jest to jednorzędowa zapinana na 7 dużych guzików mundurowych – koloru jasno szarego z orłem. Kołnierz stojąco wykładany, spinany od przodu na 2 haftki. Pod kołnierz, dla ochrony szyi przed ocieraniem, zakładany jest halsztuch (szalik) płócienny lub popelinowy, koloru białego (do patek) i khaki (do wersji polowej). Zgodnie z regulaminem Komisji Ubiorczej, kurtka powinna być swobodna w piersiach, lekko wcięta w pasie, a przylegająca w biodrach. Ma 4 kieszenie: dwie małe na piersiach – zapinane na małe guziki i dwie po bokach oraz wszyte w pasie 2 haki metalowe podtrzymujące pas główny.
Do tego długie spodnie piechoty wz. 37 wykonane z sukna mundurowego koloru khaki. Do munduru wyjściowego spinane od spodu krótką sukienną owijką. W wersji bojowo – ćwiczebnej spinane opinaczem na 2 lub 3 guziki.
Niektórzy członkowie Grupy posiadają polowe umundurowanie letnie, szeregowych piechoty wz. 36. Uszyte ze sztywnego, gęstego materiału drelichowego, o nieco bardziej zielonym odcieniu, niż sukienne odpowiedniki. Takie mundury posiada również sekcja młodzików. W przedwojennym WP noszono je od 15 kwietnia o 15 września, tuż przed wybuchem wojny, termin ten wydłużono o miesiąc, ale nie miało to już praktycznego znaczenia.
W latach 1924 – 36 w okresie letnim do sukiennych spodni noszono drelichowe bluzy inaczej koszulki. Wykładane na spodnie zapinane w stanie co wymusza zakładanie przez głowę. Kołnierz stojąco wykładany, dwie małe kieszenie na piersiach, zapinane na małe guziki. Do koszuli przysługiwały zamiennie, długie spodnie drelichowe spinane spinaczami drelichowymi wz. 25 (wersja dla piechoty) do tego czapka maciejówka koloru khaki lub furażerka) Ten typ ubioru preferują niektórzy nasi ułani w upalne dni. Niektórzy kawalerzyści posiadają dodatkowo, mundury sukienne khaki wz.19. (bez kieszeni na piersiach) z nieusztywnioną rogatywką, a także mundury wz. 17 koloru szaro – niebieskiego z maciejówką jako nakrycie głowy. Wyróżnikiem ułanów są spodnie typu bryczesy wz. 19 i wz 36 ze skórzanymi lejami.
Podstawowe nakrycie głowy rekonstruktora piechoty stanowi sukienna rogatywka polowa wz. 37, furażerka wz. 23 oraz rogatywka garnizonowa sztywna wz. 34. Ułani używają przeważnie sztywnych rogatywek wz. 34 z białymi otokami (barwy 24 Pułku Ułanów Kraśnickich), furażerki oraz sporadycznie maciejówki lub rogatywki wz. 19. Motocykliści, ale i piechurzy używają hełmów polskich wz. 31 i francuskich adrianów wz. 26.
Choć rzadko używane, Grupa posiada płaszcze sukienne khaki wz 36. Długie, jednorzędowe, zapinane na 6 dużych guzików z fałdą na plecach i długim rozporkiem z tyłu. Regulaminowa długość płaszcza piechura to 25 cm od ziemi, a dla ułana 20 cm o ziemi.Na starych fotografiach widać, że proporcje te zwłaszcza u piechurów, nie zawsze były dotrzymywane. Niektórzy ułani występują czasem w krótkich, szaro – niebieskich kurtkach z barankowym obszyciem kołnierza przynależących do munduru wz.17.
W skład oporządzenia piechura wchodzi pas skórzany szeregowego wz. 31, koloru jasno – brązowego, nieregulaminowe skórzane szelki kawaleryjskie. Dwie trzy-pudełkowe ładownice skórzane, o łącznej pojemności 90 naboi w 18 łudkach, po 5 szt w każdej. Głównie oryginalne bagnety polskie, w żabkach wz. 23 / wz. 31 oraz bagnety niemieckie i austriackie, a także chlebaki wz.25, przewidziane do munduru bojowego.
Ułani najczęściej występują wyposażeni w pas oficerski z koalicyjką lub szelkami, szable Ludwikówki, czasem inne, siodła wz. 1925 i 1936.
Na wyposażeniu grupy są atrapy karabinów mauser różnych typów począwszy od długich wz. 98 po krótkie Radomiaki. Na uroczystościach, gdzie potrzebna jest salwa honorowa, Grupa wypożycza na czas wydarzenia odpowiednią broń w specjalnej firmie. Jest to jednak bardzo kosztowne
W związku z dużymi trudnościami w zdobyciu dobrej jakości, regulaminowych trzewików juchtowych wz. 1931 lub wz. 1939 większość piechurów posiada buty żołnierskie LWP koloru brązowego i czarnego. Ułani noszą buty kawaleryjskie wz. 1925 i wz. 1931.