Ubiory
Podstawowym ubiorem członków Grupy, z racji okresu historycznego, w którym się specjalizujemy, jest sukienna kurtka garnizonowa wojsk lądowych wz.1936 koloru khaki, oraz jej odmiana polowa (bez patek). Jest to jednorzędowa bluza zapinana na 7 dużych guzików mundurowych – koloru jasno szarego z orłem w koronie. Kołnierz stojąco wykładany, spinany od przodu na 2 haftki. Pod kołnierz, dla ochrony szyi przed ocieraniem, zakładany jest halsztuch (szalik) płócienny lub popelinowy, koloru białego (do patek) i khaki (do wersji polowej). Zgodnie z regulaminem Komisji Ubiorczej, kurtka powinna być swobodna w piersiach, lekko wcięta w pasie, a przylegająca w biodrach. Ma 4 kieszenie: dwie małe na piersiach – zapinane na małe guziki i dwie po bokach oraz wszyte w pasie 2 haki metalowe podtrzymujące pas główny.
Do tego długie spodnie piechoty wz. 37 wykonane z sukna mundurowego koloru khaki. Do munduru wyjściowego spinane od spodu krótką sukienną owijką. W wersji bojowo – ćwiczebnej spinane opinaczem na 2 lub 3 guziki.
Niektórzy członkowie Grupy posiadają polowe umundurowanie letnie, szeregowych piechoty wz. 36. Uszyte ze sztywnego, gęstego materiału drelichowego, lub lnianego o nieco innym odcieniu, niż sukienne odpowiedniki. Takie mundury posiada również sekcja młodzików. W przedwojennym WP noszono je od 15 kwietnia do 15 września. Tuż przed wybuchem wojny, termin ten wydłużono o miesiąc, ale nie miało to już praktycznego znaczenia.
Kawalerzyści wyposażyli się w drelichowe bluzy, inaczej koszule, wzory te używane były w latach 1924 – 36, w okresie letnim. Wykładane na spodnie, zapinane na piersiach na 3 małe guziki, zakładanie przez głowę. Kołnierz stojąco wykładany, dwie małe kieszenie na piersiach. Do koszuli przysługiwały zamiennie, długie spodnie drelichowe lub sukienne, spinane spinaczami drelichowymi wz. 25 (wersja dla piechoty) do tego czapka maciejówka koloru khaki lub furażerka). Niektórzy kawalerzyści i piechurzy posiadają dodatkowo mundury (i płaszcze) sukienne khaki wz.19. (bez kieszeni na piersiach) z nieusztywnioną rogatywką, a także mundury wz. 17 koloru szaro – niebieskiego z maciejówką jako nakrycie głowy. Wyróżnikiem ułanów są spodnie typu bryczesy wz. 19 i wz. 36 ze skórzanymi lejami. Niektórzy koledzy ułani mają efektowne mundury legionowe, są to spolszczone uniformy CK armii. Podobne nosili żołnierze 7 Pułku Ułanów Lubelskich w czasie wojny bolszewickiej. Jest też kilka tzw. amerykanek, są to repliki amerykańskich mundurów pierwszo-wojennych. Polska zakupiła tego typu mundury z demobilu amerykańskiego w dużej ilości.
Podstawowe nakrycie głowy rekonstruktora piechoty stanowi sukienna rogatywka polowa wz. 37, furażerki różnych wzorów, oraz rogatywka garnizonowa sztywna wz. 34. Ułani używają przeważnie sztywnych rogatywek wz. 34 z białymi otokami (barwy 24 Pułku Ułanów Kraśnickich), furażerki oraz sporadycznie maciejówki lub rogatywki wz. 19. Motocykliści, ale i piechurzy używają hełmów polskich wz. 31 i francuskich Adrianów wz.15 i 26.
Grupa posiada płaszcze sukienne khaki wz. 36. Długie, jednorzędowe, zapinane na 6 dużych guzików z fałdą na plecach i długim rozporkiem z tyłu. Regulaminowa długość płaszcza piechura to 25 cm od ziemi, a dla ułana jest to 20 cm od podłoża. Na starych fotografiach widać, że proporcje te zwłaszcza u piechurów, nie zawsze były dotrzymywane. Niektórzy ułani występują czasem w krótkich, szaro – niebieskich kurtkach z barankowym obszyciem kołnierza przynależących do munduru wz.17.
W skład oporządzenia piechura wchodzi pas skórzany szeregowego wz. 31, koloru jasno – brązowego lub niebarwione. Dwie trzy-pudełkowe ładownice skórzane, o łącznej pojemności 90 naboi w 18 łódkach, po 5 szt. w każdej. Do tego repliki i oryginalne bagnety polskie, w żabkach wz. 23/wz. 31 oraz bagnety niemieckie i austriackie, saperki i maski p. gaz. RSC w puszkach metalowych, a także chlebaki wz.25, przewidziane do munduru bojowego.
Ułani najczęściej występują wyposażeni w pas oficerski z koalicyjką lub szelkami, szable Ludwikówki, czasem inne, siodła wz. 1925 i 1936.
Na wyposażeniu Grupy są atrapy karabinów Mauser różnych typów, począwszy od długich wz. 98 po krótkie Radomiaki, oraz egzemplarze broni zdekowanej, służące do strzelania salw honorowych na uroczystościach. W posiadaniu Grupy jest również inna broń rekonstrukcyjna m. in. Mosiny, automaty PPS i PPSZ, MP-40, MG-34, karabin ppanc. wz. 1935, Diektiariew, repliki broni krótkiej różnych typów. W posiadaniu członków Grupy są duże ilości historycznej broni białej i militariów różnorakich typów i przeznaczenia. Na wyposażeniu Grupy i w zasobach prywatnych członków stowarzyszenia są kompletne mundury obcych armii, potrzebne do rekonstrukcji i inscenizacji historycznych; m. in. brytyjskie battle dresy – PSZ na Zachodzie, niemieckie wz. 1935 i późniejsze (żołnierskie i oficerskie), sowieckie na 39 rok, rosyjskie pierwszo-wojenne oraz kombinowane partyzanckie. Do celów, głównie edukacyjnych posiadamy także mundury polskie: lotnicze przedwojenne i współczesne, marynarskie, wyjściowe KRWP z demobilu oraz polowe z czasów PRL.
Na wyposażeniu niektórych kolegów rekonstruujących postaci piechurów polskich z okresu międzywojennego są trzewiki ze skóry juchtowej wz. 1931, większość piechurów posiada adaptowane buty żołnierskie WP tzw. opinacze-koloru czarnego, podkute stalowymi gwoździami. Ułani i podoficerowie noszą repliki butów kawaleryjskich wz. 1925 i wz. 1931, oraz oficerskie – współczesne, mocno zużyte z demobilu KRWP. W czasie ponad siedmioletniego okresu istnienia Grupa osiągnęła duży dorobek materialny, nastąpiła też znacząca poprawa jakości posiadanego umundurowania i wyposażenia żołnierskiego (zgodność z pierwowzorami). Czas ten został dobrze wykorzystany, choć jak zawsze można było zrobić więcej w tym temacie. Oczywiście daleko nam do niektórych bogatych grup istniejących od dziesięcioleci.