Teksty własne

Czołówki polskie doszły do rzeki San w rejonie Rozwadowa i Niska z zadaniem rozpoznania terenu i sprawdzenia możliwości sforsowania rzeki. Zastały za rzeką okopane oddziały niemieckie, czekające na Zgrupowanie pułkownika Zieleniewskiego. Z boku za Wisłą sytuacja była podobna – niedaleko, w rejonie Sandomierza stacjonowała niemiecka Dywizja Pancerna gotowa w krótkim czasie (1-2 godziny) przyjść z pomocą i włączyć się do walki.

Do pierwszego spotkania pułkowników: Koca, Płonki, Filipkowskiego i ppłk. Horaka doszło ok. 25 września w Wierzbicy koło Krasnegostawu. W dniu następnym napierane przez Sowietów wojska polskie wycofały się w rejon Żółkiewka – Bychawa – Wysokie – Sobieska Wola. Pierwsze duże opady deszczu we wrześniu zatrzymały sowieckie czołgi i ciężarówki, co dało chwilowy oddech WP. Do kolejnej narady doszło 27 września w byłym dworze rodziny Sobieskich w Sobieskiej Woli, wynikiem czego formalnie zawiązała się Grupa Czterech Pułkowników.

Początek kampanii wrześniowej był dla pułkownika Zieleniewskiego niepomyślny, bowiem miał to nieszczęście znaleźć się pod rozkazami chyba najbardziej nieudolnego generała w całym przedwojennym Wojsku Polskim. Tym samym, nie mógł wykorzystać swych talentów dowódczych.